30 września 2017 roku Stowarzyszenie Forum Terenów Zielonych kolejny raz zorganizowało integracyjną wycieczkę krajoznawczą po Jurze Krakowsko–Częstochowskiej dla mieszkańców Dąbrowy Górniczej.
Grupa uczestników zebrała się o godz. 8.00 przed siedzibą stowarzyszenia w dzielnicy Tucznawa, pod którą podjechał autokar przekazany nieodpłatnie przez Urząd Miejski z Dąbrowy Górniczej.
W słoneczny dzień, po spotkaniu z przewodnikiem uczestnicy wycieczki zwiedzili zamek w Pieskowej Skale, a następnie udali się pod Maczugę Herkulesa podziwiając piękno natury.
W drodze powrotnej do autokaru wycieczkowicze zatrzymali się przed płyta upamiętniająca poległych 65. powstańców Powstania Styczniowego z roku 1863.
Kolejnym obiektem w naszym programie była Grota Łokietka na stoku Chełmowej Góry.
Po wyczerpującym zejściu stromą ścieżką przez Bramę Krakowską grupa udała się na posiłek i krótki odpoczynek, po którym nastąpił kolejny etap wycieczki.
Osoby mniej zmęczone wyczerpującymi szlakami weszły na wzgórze, na którym pozostały ruiny zamku w Ojcowie, a poniżej podziwiali odnawiany Kościół na Wodzie z którym także wiąże się piękna, a zarazem pomysłowa historia z jego budową.
Każdy obiekt, który zwiedzaliśmy ma swoją historię i związaną z nim piękną legendę.
Uczestnicy choć zmęczeni, ale usatysfakcjonowani przekazaną przez przewodnika legendą i podaniami wrócili w godzinach wieczornych do swoich miejsc zamieszkania.
Podania i legendy
• „Według podań nazwa Pieskowa Skała pochodzi od legendy, gdzie dawno temu żyła dziewczyna o imieniu Dorota. Panna kochała młodego, nadwornego lutnistę, ale w tamtych czasach dziewczęta ze szlachetnych rodów były wydawane tylko za szlachciców, a o wyborze męża dla córki decydował ojciec, tak i było w przypadku Dorotki. Została ona wydana za starego Szafrańca, pana za zamku w Dolinie Prądnika. Młodzi kochankowie nie mogli bez siebie żyć. Lutnista przebrał się za mnicha, dostając się na zamek Szafrańca ale został rozpoznany, kochankowie zostali schwytani i osądzeni. Chłopak został przywiązany do koni i rozerwany, zaś jego ukochana została zamknięta w baszcie zamkowej aby umrzeć śmiercią głodową. Z pomocą dziewczynie przyszedł piesek, który wdrapywał się do uwięzionej Dorotki i przynosiło resztki jedzenia. Skały na których stoi zamek i po których wdrapywał się piesek nazwano Pieskową Skałą”.
• „Król Polski ukrywał się przed prześladowaniami czeskimi do którego doszło na przełomie XIII i XIV wieku gdy Wacław II, król czeski, najechał na Polskę i zajął Kraków. Król Władysław Łokietek, musiał opuścić swą siedzibę i ukryć się. Na schronienie wybrano trudno dostępną jaskinię, mieszczącą się wysoko na stoku Chełmowej Góry. Ponieważ wejście do groty zasłaniała ogromna pajęczyna, a pościg był blisko, Łokietka spuszczono do jaskini po linie. W ten sposób pajęczyna nie została uszkodzona i zmyliła wojska Wacława II, które przyjechawszy pod wejście stwierdziły, że do jamy na pewno nikt ostatnio nie wchodził. Okoliczna ludność, wierna królowi, przynosiła mu jedzenie, a jaskinia posiadala trzy pomieszczenia - mała sala zw. Kuchnią, druga Sypialnia, a trzecią była Sala Rycerska. Dzięki wieściom ze świata, zbieranym przez mieszkańców Doliny Prądnika, król wiedział co dzieje się w Krakowie i mógł wybrać odpowiedni moment na opuszczenie kryjówki, powrót do miasta i triumfalne odzyskanie korony. Wspomnienie o tamtych wydarzeniach po dziś dzień żyje w pamięci miejscowej ludności, a schronienie króla nazywane jest Grotą Łokietka”.
• „Murowany zamek wzniósł lub przebudował, w Osadzie nad Prądnikiem Kazimierz Wielki.
Na cześć ukrywającego się ojca, Władysława Łokietka, nazwał warownię „Ociec u Skały”, a ludność z czasem zaczęła mówić tylko Ociec, a później Ojców. Nazwa ta przylgnęła również do wsi znajdującej się u stóp zamku, zwanej wcześniej Osadą nad Prądnikiem”.
• „Pod koniec XIX stulecia, w czasach zaborów w Ojcowie brakowało świątyni. Według legendy, obowiązywał zakaz cara na jej budowę „jedynie możecie postawić na wodzie lub na lodzie”. Obiekt zlokalizowano na rzece Prądnika przez co nie złamano zakazu. W ten sposób powstała Kaplica na Wodzie, ukończona w 1901 roku”.
