2021 - Stało się!

Urząd Miejski w Dąbrowie Górniczej przychylnie zaakceptował wniosek Stowarzyszenia „Forum Terenów Zielonych” dotyczący zrewitalizowania pomnika poświęconego tragicznej śmierci mjr pilota Ludwika Idzikowskiego z 1929 roku usytuowanego w dzielnicy Tucznawa.

 

Pełna akceptacja przywrócenia wizerunku pomnika nastąpiła po bezpłatnym przekazaniu śmigła z II wojny światowej do Urzędu Miejskiego przez Jana Czerw w dni 02.07.2021 roku.
Włodarze naszego miasta po przyjęciu wniosku stowarzyszenia oraz śmigła zleciły opracowanie projektu oraz wykonaniu prac Miejskiemu Muzeum „Sztygarka”.
Dyrektor muzeum Arkadiusz Rybak już wcześniej zaangażowany był przy opracowywaniu historii przywracającej prawdziwe dzieje bohaterskiego lotnika i budowniczych z okresu międzywojennego /Dąbrowski Magazyn Historyczny – zeszyt nr 3 z roku 2005/.
Mamy satysfakcją, że po tylu latach został ostatecznie odnowiony, a raczej przywrócony wizerunek pomnika tak, jak zaplanował inicjator Józef Stychno z budowniczymi w 1929 roku.

„Ludwik Idzikowski urodził się 24 sierpnia 1891 roku w Warszawie, podjął służbę w armii rosyjskiej w Korpusie Kadetów im. Suwerowa, gdzie uzyskał w 1912 roku maturę. Następnie studiował dwa semestry w Belgii na wydziale górniczym w Liege. W wyniku wybuchu I wojny światowej został powołany do służby w wojsku carskim, ukończył Szkołę pilotów w Sewastopolu. W czasie Rewolucji Październikowe wrócił do kraju gdzie w listopadzie 1918 roku został przyjęty do Wojska Polskiego w stopniu podporucznika jako pilot, a w grudniu 1919 roku złożył przysięgę na wierność Rzeczypospolitej.
Brał udział w walkach z Ukraińcami o Lwów min. w nalotach bombowych na cytadelę lwowską, następnie w eskadrze myśliwskiej jako porucznik został odznaczony orderem Virtuti Military, Krzyżem Walecznych oraz Polową Odznaką Pilota.
Po zakończeniu wojny w listopadzie 1921 roku przeniesiony do Wyższej Szkoły Pilotów w Grudziądzu gdzie był instruktorem, dowódcą eskadry, a następnie szefem pilotażu do 1923 roku.
W latach 1924 – 1926 w stopniu kapitana dowodził eskadrą, następnie dywizjonem.
W 1926 roku został skierowany jako pilot oblatywacz do Polskiej Misji Zakupów we Francji gdzie rozpoczął przygotowania do przelotu Atlantyku.
1 stycznia 1918 roku został awansowany do stopnia majora pilota, a start do przelotu nastąpił w dniu 3 sierpnia z Kazimierzem Kubalą na samolocie Amiot 123, po przelocie 5200 km zostali zmuszeni do wodowania na skutek wycieku ze zbiornika olejowego.
Niespełna rok po pierwszej próbie major pilot L. Idzikowski i major pilot K. Kubala 13 lipca 1919 roku wystartowali samolotem „Marszałek Piłsudski” do drugiej próby przelotu przez Atlantyk.
Nic nie wskazywało na jakiekolwiek kłopoty, pierwszy trzask w silniku i spadek obrotów po przeleceniu 2140 kilometrów musieli podjąć próbę lądowania w archipelagu wysp Azorskich na wysepce Graziosa.
Podczas lądowania na polu pokrytym zbożem polski samolot uderzył w niewidoczny mur z kamieni przewracając się. Mieszkańcy osady pomogli Kubali wydostać się z samolotu, następnie wskutek zbiegu okoliczności jeden z pomagających spowodował pożar maszyny w którym zginął nieprzytomny L. Idzikowski.
17 sierpnia 2029 roku zwłoki mjr pilota Ludwika Idzikowskiego uroczyście pogrzebano na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie”.

- „Inicjator, kapral lotnik Józef Stychno wraz z mieszkańcami byłej Tucznej Baby - obecnie Tucznawy min. z synami brata Jana, Edwardem i Zygmuntem Stychno, Józefem Szatą, Stanisławem Otrębskim, Mikołajem Przybyłą, Czesławem Stychno oraz członkami OSP postanawiają upamiętnić bohaterstwo, tragiczną śmierć mjr pilota L. Idzikowskiego poprzez ustawienie płyty kamiennej na placu szkolnym.
Uroczystości odsłonięcia pomnika nastąpiło w dniu 18 sierpnia 1929 roku w której udział wzięło kilkaset osób na czele z władzami państwowymi, kościelnymi oraz z przedstawicielami ościennych miast i  wsi.
W trakcie uroczystości nadleciały dwa samoloty II pułku lotniczego z Krakowa z zrzucając wieniec i kwiaty”.